We blijven maar denken dat we niets te maken hebben met onze omgeving, laat staan dat we willen accepteren dat we er maar een klein onderdeeltje van uit maken. Trekken we het evenwicht weg, dan zagen we onze eigen poten onder ons vandaan.

Maar kunnen we het mensen kwalijk nemen? Worden we niet van jongs af aan ons eigen hoofd en overleving ingedreven met alle druk om controle te vinden en iets anders te ‘worden’ dan we al zijn? Het is nooit goed genoeg en 'anderen' zullen net zo lang op je inhameren tot je je overgeeft en als een kip zonder kop probeert te voldoen en de dag te overleven.

Dit is trauma; geen eigen basis hebben en toch vanuit je zelfafwijzing en angst met de maatschappij en alle verwachtingen en dwingende eisen om zien te gaan. Je gaat uit contact met jezelf (je wil niet voelen), anderen (dat is eng) en je omgeving (alles in dienst van mijn overleving). Structureel automatisch vastzitten in het vinden van controle. Helaas veroorzaakt dat meestal het tegenovergestelde. Hier ontstaat de traumaspiraal. Dit is ook de reden dat trauma in de loop van de tijd alleen maar erger wordt, er wordt namelijk steeds meer 'normaalheid' en verantwoordelijkheid van je verwacht.

Wat we vervolgens ook op onze omgeving en kinderen toepassen. Want dit is hoe het hoort, toch? Dit is ‘de echte wereld’, dit is normaal. Het algemene idee dat gedrag altijd gebaseerd is op wilskracht en als men niet voldoet aan die concepten, is dat een kwestie van niet willen en is er vooral meer druk, oordeel en beschaming nodig. In overleving heb je alleen nauwelijks toegang tot je uitvoerende mogelijkheden in je prefrontale cortex. "Heb ik het weer zo gedaan, waarom kan ik dat niet stoppen?".

Het zit in alle systemen, intern en extern, verankerd: dwang en onderdrukking voor controle.  De interactie met elkaar en systemen is een self fulfilling prophecy.

Zou het anders zijn als we de realisatie toe zouden laten dat we collectief in een traumareactie van individuele overleving vastzitten wat met de afgelopen decennia alleen maar sterker is geworden? Want meer controle leidt nou eenmaal niet tot meer vrijheid en veiligheid.

De echte oplossing van alles? Geen idee, het is zo omvangrijk omdat het 'normaal' is en overal de basis van vormt! Maar we kunnen wel daar beginnen waar vanuit het zich manifesteert; bij de afwijzing van onszelf. De realisatie daarvan is het begin. Je staat namelijk met je omgeving in contact zoals je met jezelf in contact staat. Gedrag is een reactie op interne beleving en meestal geen bewuste keuze, daar zorgt je autonome zenuwstelsel en overlevingsbrein wel voor.

Zijn we daar al aantoe? Of moeten we de controle en onderdrukking eerst nog verder opvoeren tot we niet anders kunnen dan collectief opgeven?

#verwoesting #individualisme #kapitalisme #egoisme #overleving #angst#haat #klimaatcrisis #oorlog #zelfhaat #trauma #traumareactie #mythofnormal #traumainformed #zenuwstelsel #gedrag #systemischtrauma