We horen veel over ACEs, Adverse Childhood Experiences. Dat zijn 'negatieve', overweldigende ervaringen (neglect, abuse & household) binnen het huishouden, in relatie tot ouders, met verstrekkende gevolgen voor het verdere leven. Een zeer belangrijke constatering door Dr Vincent Felitti en sinds de mid-jaren 80 uitgebreid onderzocht en experiëntieel onderschreven.

Waar vaak toch aan voorbij wordt gegaan zijn de andere ACEs: Adverse Community Experiences, ik noem ze voor het gemak even de ACoEs.

Ook hier wordt veel onderzoek naar gedaan en toch minder aandacht aan besteed, wat enigszins te verwachten is binnen de van oudsher witte, rijke Westerse filosofie van cognitieve leiding van de mens.

Hier een rapport over de ACoEs, hun prevalentie en de impact op de hele wereld. Het is zo belangrijk dat we anders gaan kijken naar de impact van hoe we zelf in systemen omgaan met gedrag. Dat we gaan kijken naar waar het gedrag vandaan komt ipv het beoordelen en eventueel uitsluitend te bestraffen.

According to Prevention Institute:
“Structural violence, violence, and trauma create a self-perpetuating, mutually reinforcing production cycle. Collectively, they increase the likelihood that further violence will take place. Structural violence has perpetuated a system of diminished opportunity for certain populations and created the conditions in some communities in which violence is more likely to occur.”